Համբույրներն սիրո քերականության միջնակետերն են:

Սերը կրակի նման է, որքան թեժանում է, այնքան շատ ավերվածություններ է գործում:

Սերը նման է կարմրուկի, որքան ուշ է գալիս, այնքան  վտանգավոր է:

Սերը նման է ծառի, ինքն իրեն է բուսնում, խոր արմատներ գցում մեր ամբողջ էության մեջ և հաճախ շարունակում է կանաչել խորտակված սրտի վրա:

Սիրո մեջ միակ հաղթանակը`փախուստն է:

Ես չգիտեի, թե ինչ է սերը,
Ի՞նչն էր այդքան շուտ ինձ տնից հանում
Ինչու՞ էր երկար թվում գիշերը,
Եվ ինչի՞ց էր, որ քունս չէր տանում...

Ես տարբեր կանանց հետ եմ հանդիպել ու իմացել այն ամենը, ինչ կարելի էր նրանցից իմանալ: Եվ դա եղել է <<սիրո արդյունքում>>, որովհետև ես շատ փող չունեի:

Եթե դուք գիտեք, թե ինչի համար եք սիրում կնոջն, ապա դուք նրան չեք
սիրում:

Ինչի՞ է նման սերը: Նա ունի ձեռքեր, որպեսզի օգնի ուրշներին, նա ունի ոտքեր, որպեսզի շտապի օգնության աղքատներին ու կարիքավորներին, նա ունի աչքեր, որպեսզի տեսնի դժպախտությունն ու կարիքը, նա ունի ականջներ, որպեսզի լսի մարդկային հոգոցները և բողոքները: Այ թե ինչի է նման սերը:

Սիրել չի նշանակում հրաժարվել մեր ազատությունից, այլ իմաստ տալ դրան: